Hardheidsstandaard voor gegalvaniseerd staal

De hardheid van gegalvaniseerd staal hangt voornamelijk af van het productieproces en de toepassingsscenario's.Gegalvaniseerd staalMet algemene hardheid, hoge hardheid en ultrahoogte hebben elk hun specifieke hardheidsbereiken:

Algemene hardheid: de hardheid van staaldraad is over het algemeen 560 mpa en de hardheid van zinklaag ligt tussen 70-100HV.

Hoge hardheid: de hardheid van de staaldraad overschrijdt 600 mpa en de hardheid van de zinklaag ligt tussen 100-120 pk.

Ultra hoge hardheid: de hardheid van de staaldraad overschrijdt 1000 mPa en de hardheid van de zinklaag ligt tussen 120-150HV.

Factoren die de hardheid van gegalvaniseerd staal beïnvloeden

De hardheid van gegalvaniseerd staal wordt beïnvloed door verschillende factoren, waaronder:

Samenstelling van de grondstof: de materiaalsamenstelling van staaldraad heeft een aanzienlijke invloed op de treksterkte. Het toevoegen van elementen zoals C, SI, CR en V kan bijvoorbeeld de eigenschappen van staaldraad wijzigen.

Draaddiameter: de diameter van de draad beïnvloedt ook de hardheid. Over het algemeen kan het verhogen van de diameter van de met warmte behandelde draadstang de sterkte van de staaldraad verbeteren, maar het is noodzakelijk om de sterkte en taaiheid in evenwicht te brengen.

Verwerkingstechnologie: gloeiproces, warmtebehandelingstemperatuur en tijd en andere omstandigheden kunnen allemaal de hardheid van gegalvaniseerd staal beïnvloeden.

Suggesties voor selectie in praktische toepassingen

In praktische toepassingen, de hardheid vangegalvaniseerd staalmoet worden bepaald op basis van het specifieke gebruiksscenario. Gegalvaniseerd staal met verschillende hardheid is geschikt voor verschillende toepassingsscenario's. Gegalvaniseerd staal met algemene hardheid is bijvoorbeeld geschikt voor situaties die een zekere sterkte en taaiheid vereisen, terwijl gegalvaniseerd staal met een hoge hardheid en ultrahoge hardheid geschikt is voor situaties die een hogere sterkte en slijtvastheid vereisen.